Vooral wanneer het op dingen aankomt die buiten mijn routine vallen heb ik nogal eens last van opstartproblemen. Ik ben goed in het eeuwig uitstellen van klusjes waarvan ik telkens constateer dat ze moeten gebeuren, maar die gewoon geen vaste plek in mijn rooster hebben. Afgelopen donderdag heb ik voor het eerst sinds een jaar de ramen schoongemaakt bijvoorbeeld. Ik wilde het al een maand of negen doen. Waarom doe ik het dan telkens niet? Ik heb vaak wel ergens een to-do-lijst rondslingeren waar ik dit soort dingen opschrijf. Al plak ik die op mijn voorhoofd, ik krijg mezelf niet aan de slag.
Na lang uitstellen komt er een moment waarop ik toch begin aan een bepaalde klus of activiteit. Dan is er vaak iets vreemds... zodra ik bezig ben kan ik eeuwig doorgaan! Ik kan uren achter elkaar typen aan een schoolopdracht en heb dan ook geen rust meer tot het af is. Ik kan uren achter elkaar schoonmaken zodra ik eenmaal over die drempel van het starten ben gestapt. Zelfs als mijn lichaam aangeeft niet meer verder te willen, de letters voor mijn ogen dansen of mijn handen ruw zijn van het schoonmaakwater, dan nog wil ik niet stoppen. Het moet af, en goed ook!
Soms denk ik dat dit ook één van de redenen is waarom ik moeite heb met beginnen. Ik weet namelijk van mezelf dat als ik me ergens aan waag dat het wel even gaat duren voordat ik weer tijd heb voor iets anders.
Soms probeer ik een activiteit in tweeën te breken, bijvoorbeeld door een maaltijd tussendoor te plannen. Meestal negeer ik mijn planning echter zodra ik ben begonnen, en mijn maag kan knorren wat hij wil maar 'het' moet toch echt eerst af voordat ik weer ga eten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten