zondag 31 augustus 2014

Poëtisch gebrabbel

Er zit schoonheid in verdriet
Ver onder water waar het daglicht wordt gesmoord
In de diepste krochten van de Aarde
Verscheurde bodem – gebroken licht
Een schat van ontelbare waarde
in natuur nog nooit verstoord

Er zit schoonheid in duisternis
Verstikt door massa in de koude van de nacht
Onder een dekbed van vergane organismen
Stille golven – doffe klanken
Er is muziek op plekken waar je oren niet meer werken
Trillingen vervormd door waterkracht

Er zit schoonheid in wanhoop
Verstopt tussen rotsen onder een laag van zee
Aan de kust van grillige wanden
Scherpe stenen – ongrijpbare randen
Een fluwelen deken van zand aan de oppervlakte
Naar land, drijvend op water mee



Opgedragen aan C.L.

(In darkness, there can be light. In misery, there can be beauty. In death, there can be life.)