Oops, wrong planet

Het blijkt dat sommige dingen in het leven simpelweg vanzelfsprekend zijn; gewoon logisch. Er is nooit iemand die het je heeft hoeven vertellen en je hebt het nooit eerder meegemaakt, maar ja, toch weet je het, want het is uitermate logisch. Oh ja? Volgens mij heb ik geen problemen met logisch nadenken maar toch is mij regelmatig verweten dat ik dingen niet heb begrepen die ik 'had kunnen weten'. Het is ook meerdere keren gebeurd dat mensen dachten dat ik aan het liegen was omdat ze gewoon niet geloofden dat ik iets écht niet had begrepen. Het verwijt dat ik dom ben heb ik ook genoeg gehoord, want iemand die iets dat zó vanzelfsprekend is niet snapt zal in het algemeen wel geen groot licht zijn. Super frustrerend dus!

Als persoon met autisme heb ik een andere manier van denken dan de meeste mensen. Niet alleen dat; ik heb ook een andere manier van zintuiglijke prikkels opnemen en een andere manier van informatie verwerken. Zo kan het dus zijn dat wat 'logisch' is voor 99% van de mensheid niet logisch is voor mij. Of andersom; ik kan verontwaardigd zijn als ik erachter kom dat de meerderheid van de mensen zich niet gedraagt op een manier die ik vanzelfsprekend acht. Verbanden leg ik ook op een andere manier dan de doorsnee mens. Simpele verbanden kan ik totaal over het hoofd zien terwijl ik de meest ingewikkelde connecties meteen door kan hebben. Zoals ik al eens in een eerder blogstukje heb geschreven: ik voel me soms net als Apple software in een Windows computer. Mijn hersenen zijn niet minderwaardig, maar wel anders dan die van een neurotypisch iemand. Niet vreemd dat Asperger ook weleens het Oops, Wrong Planet Syndrome wordt genoemd.

Gelukkig ben ik goed in verbale communicatie en kom ik er meestal wel uit als er een misverstand is ontstaan tussen mij en een ander. Door de jaren heen heb ik me genoodzaakt gevoeld me aan te passen aan de meerderheid, en om zo duidelijk mogelijk te leren communiceren. Het gevoel niet begrepen te worden en anderen niet te begrijpen was zo ondraaglijk dat ik hier hard voor heb gewerkt. Het resultaat is dat ik tegenwoordig het idee heb sterker te zijn in verbale (en schriftelijke) communicatie dan de gemiddelde mens. Vaardigheden die niet van nature aanwezig waren, maar ontwikkeld zijn vanuit het gevoel van noodzaak. Je kan dus eigenlijk stellen dat ik juist door mijn Asperger goed ben in verbale communicatie. De non-verbale communicatie is weer een ander verhaal.

Overigens voel ik me de laatste jaren steeds minder anders dan de doorsnee mens. De doorsnee mens bestaat natuurlijk ook niet. Veel mensen kunnen prima opgaan in de massa terwijl ze zich daar eigenlijk niet in thuis voelen. Door mijn verbeterde communicatievaardigheden is het mij ook gelukt onopvallend in de menigte op te gaan, en ik realiseer me nu dat ik waarschijnlijk net zo doorsnee ben gaan overkomen als de rest. Ik vraag me wel af hoeveel andere Aliens in Disguise hier stiekem in de massa rondlopen...